- wycofanie
- tërheqje
Słownik Polsko-Albański. 2007.
wycofanie
Look at other dictionaries:
Soviet invasion of Poland (1939) — Infobox Military Conflict conflict=Soviet invasion of Poland partof=the invasion of Poland in World War II place=Poland result=Soviet victory combatant1= combatant2= commander1= commander2=) strength1=Over 20,000Ref label|a|a|none 20… … Wikipedia
Invasión soviética de Polonia de 1939 — Para la invasión nazi, véase Invasión de Polonia de 1939. Para la invasión soviética de 1920, véase Guerra Polaco Soviética en 1920. Invasión soviética de Polonia de 1939 … Wikipedia Español
emigracja — wewnętrzna «wycofanie się z życia publicznego, działalności artystycznej na znak protestu przeciw czemuś, zwykle ze względów politycznych»: Zanik merytorycznej krytyki naukowej i suwerennych szkół badawczych odsuwa wybitne umysły reprezentujące… … Słownik frazeologiczny
most — Spalić, popalić, palić za sobą mosty «uniemożliwić, uniemożliwiać sobie drogę powrotu, wycofanie się z czegoś, zerwać, zrywać z kimś, z czymś nieodwołalnie»: Nie zgodziłam się na małżeństwo dlatego, że cię nie kochałam. To znaczy, nie kochałam aż … Słownik frazeologiczny
kasacja — ż I, DCMs. kasacjacji; lm D. kasacjacji (kasacjacyj) 1. «rozwiązanie, zniesienie, skasowanie; kasata» Kasacja zakonu jezuitów. 2. «wycofanie z eksploatacji (np. pojazdu, samolotu), likwidowanie starych, zniszczonych urządzeń, maszyn» Kasacja… … Słownik języka polskiego
konfiskata — ż IV, CMs. konfiskataacie, blm 1. «wywłaszczenie osoby prywatnej z całego lub części majątku na rzecz państwa (bez odszkodowania)» Konfiskata majątków obszarniczych. 2. «w prawie karnym: kara polegająca na utracie na rzecz państwa mienia… … Słownik języka polskiego
odwrót — m IV, D. odwrótwrotu, Ms. odwrótwrocie; lm M. odwrótwroty 1. «cofanie się (wojska); odstępowanie, ucieczka» Odwrót armii, oddziału. Planowy odwrót wojsk. Być, znajdować się w odwrocie. Nakazać odwrót. Wzywać do odwrotu. Dać rozkaz, hasło do… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… … Słownik języka polskiego
popalić — dk VIa, popalićlę, popalićlisz, popalićpal, popalićlił, popalićlony 1. «spalić wiele, jedno po drugim, spalić w wielu miejscach» Wróg popalił wsie i miasta. Trawa, ziemia popalona przez słońce. ◊ Popalić za sobą mosty «uniemożliwić sobie… … Słownik języka polskiego
spłoszyć — dk VIb, spłoszyćszę, spłoszyćszysz, spłosz, spłoszyćszył, spłoszyćszony «przestraszywszy spowodować ucieczkę, wycofanie się skądś» Spłoszyć ptaki, zwierzynę. Spłoszyć złodzieja. ◊ Spłoszona mina, spłoszone oczy, spłoszone spojrzenie, spłoszony… … Słownik języka polskiego
